Een dorpje in het noorden van Rusland – 2016
'Dit is ónze grond'
Northern Russia.“Beste mensen, luister”, zo begint Aleksander Sergejevitsj zijn geïmproviseerde toespraakje op het aardappelveld. Zo'n twintig dorpelingen, ouderen en jongeren, mannen en vrouwen staan wat verkleumd door de ochtendkou op het grote veld, waar een vlaag mist over heen hangt. Op de achtergrond staat een rij herfstig verkleurde bomen. “De gemeente wil deze grond hebben voor een bouwproject. Wij moeten hier weg, er zit niks anders op. Ik zal een schadeloosstelling krijgen en jullie krijgen daar ook je deel van. We mogen doorgaan met aardappels rooien, tot de eerste sneeuw valt.”
De kleine boeren uit het dorp kijken zwijgend naar Aleksander. Hun kleine stukjes grond leveren niet veel op en daarom komen ze graag op de grote boerderij van Aleksander meehelpen als landarbeider, om wat bij te verdienen. Bij het aardappelrooien mogen ze op iedere tien zakken die ze vullen er eentje zelf meenemen.
Northern Russia.“Nou ja!”, weet een van de landarbeiders ten slotte uit te brengen en dan roept ineens iedereen door elkaar. Een oude boer roept: “Een schadeloosstelling, dat klinkt mooi, maar hoe gaat het volgend jaar dan en het jaar daarop? We willen geen schadeloosstelling, we willen werk.”
“Wij gaan hier niet weg, dit is ónze grond”, schreeuwt een jonge boer met een kleine baard. “We zijn hier allemaal jagers, we hebben allemaal wapens. We laten ons niet wegjagen”.“We gaan naar het district”, gilt een oudere vrouw en haar zuster valt haar bij. “We maken drie groepen”, roept een forse boer van middelbare leeftijd. “Eén groep gaat door met rooien, de tweede bewaakt de boerderij en de derde helpt Aleksander met verschillende dingen op de boerderij.”
Aleksander is ontroerd als hij merkt hoeveel deze boerderij voor het dorp betekent. Hij zal het land niet aan de gemeente verkopen en de schadeloosstelling niet accepteren. Hij hoopt maar dat er geen bloedvergieten van komt.
_______________________
Bron
De film A long and happy life (2016) van de Russische regisseur Boris Chlebnikov schildert het leven in een een klein, koud dorpje aan een rivier die eeuwig stroomt.
Ga naar:
= de volgende pagina: Demarcatielijn - Korea – 2016, verhaal 164.
= de Inhoudsopgave, verhaal 163.
