Peasant Autonomy
         Archive          
ga naar de vorige pagina     English     ga naar de volgende pagina
Verhaal 73

Bergstreek in Peru – rond 1922 (2)

Hongersnood


for bigger picture click on this photo

(Foto: A. European)

Peru.

Moeizaam loopt de kleine Damián de heuvel op. Hij is nog pas negen. Achter hem aan sjokt Mañu, een trouwe schaapshond met zwartbruin wollig haar en doffe ogen. Damián heeft honger en Mañu ook. Als hij op de heuvel staat, zet hij zijn handen aan zijn mond en roept een paar keer: “Mama, taita”. Behalve een vage echo blijft het stil. Een paar dagen geleden heeft Damián de laatste gerst geroosterd en gedeeld met zijn goede vriend Mañu. Mama had gezegd dat hij op taita, op papa, moest wachten. Maar die kwam alsmaar niet. Ze had gezegd dat ze gauw weer terug zou komen met eten. Maar als het te lang duurde en al het eten op was, moest hij maar naar opa Simón gaan. Daarom is hij vanochtend op pad gegaan naar opa Simón, samen met Mañu.

Een verschrikkelijke hongersnood teistert het land. Al bijna twee jaar heeft het praktisch niet geregend. Martina, de moeder van Damián, staat er alleen voor. Haar man Mateo is gevangen genomen door soldaten uit de stad en meegenomen als rekruut. Toen er bijna niks meer te eten was heeft Martina een van de schapen geslacht en daarna nog een en nog een. Toen ze het laatste schaap opgegeten hadden, is ze naar de vader van Mateo getrokken. Misschien dat hij nog wat te eten had. Ze had Damián wel mee kunnen nemen. Maar hij moest op Mateo wachten, voor als hij terugkwam uit dienst. Als hij niemand thuis vond, waren ze hem misschien voor altijd kwijt.


for bigger picture click on this photo

(Foto: Sheep'R'Us)

Peru.

Onzeker loopt Damián op het pad. Drie bergen moet hij over. Als hij moe is, gaat hij even zitten. Mañu likt zijn hand, om hem moed te geven. Dan gaan ze weer verder. 's Middags gaat Damián op een steen onder een bladerloze boom zitten. Er knapt iets in hem. Hij zakt onderuit. Mañu duwt met zijn snuit tegen hem aan. Zachtjes jankt hij. Damián doet zijn ogen niet meer open.

_______________________

Bron
Het boek Hongerige honden (1939) van de Peruaanse schrijver Ciro Alegría verhaalt van het leven van kleine boeren in het Andesgebergte.



Ga naar:
= deel 1: Schaduw-poema - bergstreek in Peru – rond 1920 (1), verhaal 70.
= de volgende pagina: Blauwzwarte granaten - Anatolië, Turkije – 1922, verhaal 74.
= de Inhoudsopgave, verhaal 73.