Een bergdorpje in Peru – 1912 (1)
'Heilige Isidoor verlaat ons niet!'
Peru.
Na een lange dag kruiden zoeken in de bergen voor zijn zieke vrouw loopt de oude Indiaan Rosendo Maqui terug naar zijn dorp Rumi. Met een glimlach gaat hij zitten op zijn favoriete rots, waar hij zo'n fraai uitzicht heeft over het dorp en de de vallei waar zij in ligt. Wat staat de gouden tarwe te wuiven in de wind, hoe krachtig staat de amarant erbij, hoe groen de aardappelakkers! De koeien staan met hun kalveren in de ene kraal en de paarden met hun veulens in de andere, want het het is al bijna avond. Langzaam maar zeker daalt de zon en kleurt de hemel oranje en later paars.
Midden in het dorp staat een kleine maar stevige bakstenen kerk, met een korte, vierkante toren, waarin de klok hangt die zo heerlijk door het dal kan galmen, de trots van het dorp. Achterin de kerk staat een grote houten beeld van Sint Isidoor, de ploeger, de boer, de beschermheilige van Rumi. Misschien hebben we het aan hem te danken dat het dorp bloeit, dat de veestapel gestaag toeneemt en dat de oogsten overvloedig zijn, mijmert Rosendo. Zeker, er is hongersnood geweest, toen eens de regen twee jaar lang uitbleef en een pokkenepidemie heeft gewoed in het dorp, maar dat is allemaal al lang geleden en bijna vergeten.
Ieder jaar is er een kleurige processie op de naamdag van de heilige Isidoor, waarbij dorpelingen zijn beeld ronddragen op een baar volgeladen met groente en fruit. Het is een dag van dans, muziek en chicha, maïsbier. En de armen worden niet vergeten. Nee, Sint Isidoor heeft niets te klagen.
Peru.
Op zijn tocht door de bergen heeft Rosendo de ruïnes gezien van verlaten dorpen. Hij kent ze wel, maar hij vindt het telkens een naar gezicht. In het ene dorp heeft de pest zijn vernietigend werk gedaan, van een ander zijn de akkers en weidegronden afgepakt door een ranchero, een grote boer. Voor de bewoners zat er weinig anders op dan knecht te worden op een grote boerderij, waar ze al snel in de schulden raakten en zo slaven werden.
Wonderlijk dat Rumi nog steeds een vrije gemeenschap is, overdenkt Rosendo en hij strijkt met beide wijsvingers over zijn lichte snor. Heilige Isidoor verlaat ons niet!
_______________________
Bron
De prachtige roman Aan ons behoort de wereld niet (1941) van de Peruviaanse auteur Ciro Alegría beschrijft in 600 pagina's alle facetten van het Indiaanse boerenleven.
Ga naar:
= deel 2:
Verhuizen - een bergdorpje in Peru – 1926 (2), verhaal 76.
= de volgende pagina:
Lijfeigene of vrije knecht? - een landgoed in Hongarije – 1912 (2), verhaal 56.
= de Inhoudsopgave, verhaal 55.
