Een gehucht in Afghanistan – 2016
Wolven
Afghanistan.
“Nee, kom eens hier, je moet het anders doen.” Quodrat, een jongen van een jaar of elf, neemt het koord dat Sediqa zit te vlechten over, doet de lus aan zijn grote teen, haalt een stukje van het vlechtwerk uit en vlecht het opnieuw. Sediqa zucht. Inderdaad, zo wordt het een mooi, regelmatig koord. Ze is ongeveer even oud als Quodrat en wil zo graag een slinger hebben, net als de jongens, maar dan moet ze wel eerst een mooi, lang en sterk gevlochten koord hebben. Gelukkig wil Quodrat haar helpen. Ondertussen kunnen ze nog wat kletsen ook.
Iedere ochtend trekt een groep kinderen uit het dorpje met de schapen en geiten de bergen in om ze te laten grazen. Het is best zwaar werk, berg op en berg af, in de gloeiende hitte. De meisjes verzamelen ondertussen in rugmanden mest, die de dorpsvrouwen als brandstof gebruiken. Daarnaast hebben de kinderen veel tijd om met elkaar te praten, in de rivier te zwemmen, kattekwaad uit te halen, elkaar wat uit te dagen of ruzie te maken.
Ondertussen moeten ze wel hun dieren in de gaten houden, dat die niet teveel afdwalen, want er zijn genoeg wolven in dit gebied die best een schapenbout lusten. Als er een geit of schaap gedood is, krijgen de kinderen er flink van langs, want de ouders moeten dan een schadevergoeding betalen aan de familie van wie het beest is. En niemand heeft het breed.
Afghanistan.
Terwijl ze verder werkt aan haar slinger, zegt Sediqa: “Dat was een spannend verhaal van Haji Ahmad, gisteravond. Ik heb er nog van gedroomd.” Quodrat knikt: “Als we wat groter zijn, gaan we samen naar de bergen om de Kashmirwolf te zoeken. Maar dan moet jij wel goed kunnen slingeren, minstens net zo goed als ik.” “Durf jij dat”, vraagt Sediqa, “de Kashmirwolf is zo groot als een forse man, hij loopt op zijn achterpoten. Hij slaat ons met één klap van zijn klauwen dood en vreet ons op. Dat heeft Haji Ahmad ons verteld.” “Maar in de pels van de wolf zit een prachtige geelgroene fee. Die wil ik wel eens zien, jij niet?”, antwoordt Quodrat.
Opeens springt Sediqa op, want ze hoort een zacht gehuil in de verte. Ze gaat gauw kijken waar haar schapen en geiten zijn.
_______________________
Bron
De film Wolf and Sheep (2016) van de Afghaanse regisseur Shahrbanoo Sadat brengt het leven van dorpskinderen in een onherbergzaam gebied mooi in beeld.
Ga naar:
= de volgende pagina:
De oude stier - een dorpje in de provincie Ningxia, China – 2016, verhaal 167.
= de Inhoudsopgave, verhaal 166.
