Paraguay – 2016
Zo vertrouwd
Paraguay.Juan loopt stap voor stap het meer in. Het koude water golft zachtjes en klotst als altijd. De zon schijnt op het water en zorgt voor snel wisselende lichte en donkere vlekken. Wat takken en bladeren drijven op het water en spelen het spel met de fonkelingen mee. Juan loopt verder. Zijn stappen zijn niet zo vast als anders. Vanochtend vroeg is Ana, zijn vrouw, overleden. Juan wast zich grondig.
Juan hoort het vertrouwde ruisen van de waterval. Hij kijkt omhoog en ziet het water over de rotsen stromen. Hij ziet de bomen op de oever. Zo vertrouwd. Dit is hún bos. Lang, heel lang geleden zijn Ana en hij hier een boerderijtje begonnen, met een akker en een moestuin. Hier hebben ze hun kinderen groot gebracht. Juan heeft een put gegraven vlakbij de boerderij, zodat Ana altijd water bij de hand had voor haar groenten.
Ze hebben het goed gehad samen. Het was ook wel eens moeilijk, als de opbrengst van de kleine akker tegenviel. Of als een van de kinderen ziek was. Maar het oerwoud heeft hen altijd geholpen. Juan zette er strikken en Ana zocht er kruiden voor de zieken en wilde vruchten als er honger was. De kinderen verzamelden er brandhout.
Paraguay.Morgen zal Juan Ana begraven. Hij zal vast een kuil graven in het bos, hún bos. De zon schittert tussen de takken door. De vogels zingen. In de lucht vliegen talloze insecten en op de grond kruipen er nog meer. Juan pakt zijn schop, loopt het woud in en begint te graven. Veel wortels komt hij tegen. Hij hakt ze doormidden met zijn schep. Morgen zal hij Ana begraven.
Juan kan 's avonds niet slapen. Hij maakt een vuur en neemt een paar slokken rum. De krekels geven net als altijd hun concert en de nachtvogels roepen. Ja, ze hebben het goed gehad samen.
_______________________
Bron
In La última tierra (2016) toont de Paraguayaanse filmmaker Pablo Lamar ons een boerderijtje in het oerwoud met alle geluiden die daar bij horen. Zo kalm en zo intens filmt hij, dat het is alsof je zelf in het bos bent.
Ga naar:
= de volgende pagina: Wolven - een gehucht in Afghanistan – 2016, verhaal 166.
= de Inhoudsopgave, verhaal 165.
