Californië, Verenigde Staten – dertiger jaren van de vorige eeuw
Dromen van een eigen boerderijtje
Californië, VS.Met smekende ogen kijkt Lennie hem aan: 'Alsjeblieft George, vertel het nog een keer.'
- 'Ik heb het je gisteren nog verteld, Lennie.'
- 'Alsjeblieft!'
- 'Nou vooruit dan. Als we voldoende geld gespaard hebben, kopen we ons eigen boerderijtje met paar bunder land. Niet al te veel land. Dan hoeven we maar zes, zeven uur per dag te werken en niet elf uur te sloven zoals nu. We verbouwen ons eigen graan. We hebben een moestuin met alle groeten die we lekker vinden. We hebben ook een paar fruitbomen, met perziken, appels en kersen. We hebben een koe, een varken en wat kippen.'
- 'En konijnen', onderbreekt Lennie hem. 'Daar mag ik voor zorgen. Ik zal ze nooit vergeten eten te geven.'
- 'Ja, ook konijnen', bevestigt George. 'We hebben een veldje alfalfa. Dan ga jij daar naar toe met een zak, je snijdt de alfalfa en brengt die naar de konijnen.'
- 'We hebben ook een kachel, hè.'
- 'Ja, een kleine ronde kachel om hout of kolen in te stoken. Als het regent zitten we bij de kachel, lekker warm.'
Californië, VS.George Milton en Lennie Klein zijn twee zwervende landarbeiders. Lennie is zwakbegaafd, maar zo sterk als een beer. Hij kan werken voor drie. George heeft zich over hem ontfermd. Samen trekken ze van boerderij naar boerderij. Hier werken ze een week, daar een maand. Dan gaan ze weer verder. Ploegen, zaaien, maaien, dorsen. Maar nooit voor hen zelf. Altijd voor anderen.
Het is hard werken. En het geld dat ze verdienen is gauw verdwenen als George zo nu en dan de bloemetjes buitenzet.
George kent een oud echtpaar met een klein boerderijtje die het wel willen verkopen voor niet al te veel geld. Hij heeft zich vast voorgenomen van nu af aan al hun geld te sparen.
'Weet je, Lennie, die andere dagloners hebben helemaal niemand op de wereld. Die zijn helemaal alleen. Die zwerven van de ene boerderij naar de andere en ze bezuipen zich, want ze hebben niemand. Maar wij hebben elkaar. Wij zijn met zijn tweeën. We gaan nu echt geld sparen en straks hebben we ons eigen boerderijtje. Als er een keer kermis is in het dorp, dan melken we onze koe, geven onze kippen voer en gaan we naar de kermis. Dat kan ons niks verdommen. We hoeven aan niemand te toestemming te vragen. We gaan gewoon.'
_______________________
Bron
In het korte verhaal Van Muizen en Mensen (1937) schets de Amerikaanse auteur John Steinbeck het harde leven van de zwervende landarbeiders. Ieder droomt van een eigen boerderijtje.
Ga naar:
= de volgende pagina:
Krabbenjacht - District Gaomi, Provincie Shandong, China – 1934 (1), verhaal 86.
= de Inhoudsopgave, verhaal 85.
