Een klein Hoetsoelendorp in de Karpaten, Oekraïne – rond 1910
Het ijskoude water
Karpaten.
“Vergeef me, Maritsjka. Ik ben getrouwd met Palagna, maar dat kon echt niet anders. Ik was zo alleen. Ik miste je zo erg. En ik mis je nog steeds, iedere dag, iedere nacht. Als ik naar onze ster kijk, weet ik dat je vlakbij me bent. Waarom moest je me verlaten. Waarom bleef ik alleen achter?”
Ivan is een knappe jongeman van begin twintig, met een gladde, bruine snor. Als kind al speelde hij met Maritsjka in de bossen, als zij beiden de schapen moesten hoeden van hun families, ieder zijn eigen kleine kudde. Nog vaak denkt hij daar aan terug.
Om geld te verdienen voor hun huwelijk, trok hij weg naar een buurdorp, waar hij opnieuw schaapherder werd, maar dan voor geld. Voordat Ivan wegging, wees Maritsjka hem een heldere ster aan. Van nu af aan zou dat hún ster zijn. Als Ivan 's nachts naar deze ster keek, wist hij dat Maritsjka daar ook naar keek en waren ze in gedachten samen.
Maritsjka miste Ivan vreselijk en op een dag trok ze naar hem toe. Toen zij vlakbij het dorp was waar Ivan schapen hoedde, hoorde zij een lammetje blaten. Dat zou ze gaan redden, dat zou haar geschenk aan Ivan zijn. Het lam stond op een bergrichel en net toen Maritsjka het eindelijk in haar armen had, gleed ze uit, stortte in de rivier en verdronk.
Karpaten.
Ivan was ontroostbaar. Met een verwilderde blik in zijn ogen, een woeste haardos en smerige kleren zwierf hij van het ene dorp naar het andere. Totdat een paar dorpelingen hem tenslotte overhaalden zich eens goed te wassen, nieuwe kleren aan te trekken en met Palagna, een mooie jonge vrouw, te trouwen. Het huwelijk strandde al snel. Ivan kon Maritsjka niet vergeten.
Op een winternacht is Ivan zo bedroefd dat hij naar de rivier loopt, waar Maritsjka is verdronken. Hij buigt zich voorover naar het water. Hij heeft tranen in zijn ogen. “Maritsjka, vergeef me. Jij bent de enige van wie ik hou. Ik weet dat je hier in het water ben. Wat ben ik gelukkig je weer te zien. Kom bij me, neem me in je armen. Ik ben van jou, jij bent van mij.” Ivan strekt zijn armen uit en valt in het ijskoude water. De volgende morgen vinden de dorpelingen zijn verstijfde lichaam.
_______________________
Bron
Sovjet regisseur Sergej Paradzjanov schildert in De vuurpaarden (1965) in felle kleuren het boerenleven in een bergdorpje. Een prachtige film!
Ga naar:
= de volgende pagina:
Gestrikt voor het oerwoudkamp - Chiapas, Zuid-Mexico – rond 1910 (1), verhaal 43.
= de Inhoudsopgave, verhaal 42.
