Anatolië, Turkije.Anatolië en Ankara, Turkije – 1978
Een schaapskudde in de hoofdstad
Wat veel mensen, auto's en bussen! En wat een lawaai en stank, hoge gebouwen, standbeelden en etalages met de duurste spullen en de kostbaarste kleren. Het is niet de eerste keer dat Sivan in Ankara is, maar iedere keer is hij overdonderd.
Sivan is een jonge man, een herder, een nomade uit Anatolië. Samen met zijn vader en twee broers is hij hun kudde van 370 schapen naar Ankara komen brengen met de trein. Ze hadden vier veewagons afgehuurd.
Ankara, Turkije.
Vader had een half jaar geleden een contract afgesloten met een veehandelaar. Niet zo'n gunstig contract, maar de handelaar betaalde een flink gedeelte vooruit.
De familie had dringend geld nodig, want het gaat niet goed met de schapenhouderij. Steeds meer bergweiden worden omgeploegd met grote tractoren om graan te verbouwen. Voor rondtrekkende schaapskuddes is steeds minder plaats en de nomaden hebben minder inkomsten.
Vader Hamo kan de neergang van zijn trotse Veysikan-familie en van het nomadenbestaan niet aanzien. Er hoeft niks te gebeuren of hij is woest, schreeuwt, slaat en schopt. Hij is onverdraaglijk. Sivan heeft besloten weg te gaan, naar de grote stad. Hij weet dat hij zijn familie, het buitenleven met de schapen en de onafhankelijkheid enorm zal missen, maar het nomadenbestaan is een doodlopende weg.
Ankara, Turkije.Nu is Sivan dan opnieuw in Ankara. Mensen in mooie kleren kijken verbaasd, geamuseerd of geërgerd als ze met de schaapskudde van het station naar de veemarkt lopen, dwars door het drukke verkeer.
Sivan heeft een vriend in Ankara. Die is bewaker bij een flat in aanbouw en hoopt de portierswoning te krijgen als de flat af is. “Het leven is hard in de stad”, zegt hij. “Hier zijn de rijken echt rijk en de armen echt arm.” Zijn zoon is communist en praat over 'arbeiders', 'bourgeois' en 'kapitalisten'.
Misschien kan Sivan bouwvakker worden. Hij is er flink genoeg voor. Of anders bewaker en later heel misschien portier. Zo nu en dan zal hij met de trein terugreizen om zijn moeder en de anderen terug te zien en om frisse lucht in te ademen.
_______________________
Bron
De film Sürü (De kudde – 1978) van de Turkse filmmaker Yılmaz Güney brengt zowel het nomadenbestaan als het stadsleven in beeld: de armoede en de rijkdom, het onafhankelijke buitenleven en de ongeïnteresseerde massamens. De film verhaalt ook van een bloedige vete tussen twee nomadenfamilies en van onverwoestbare liefde.
Ga naar:
= de volgende pagina:
Soldaten aan de grens - Provincie Şanlıurfa, Zuidoost Turkije – 1980, verhaal 136.
= de Inhoudsopgave, verhaal 135.
