Peasant Autonomy
         Archive          
ga naar de vorige pagina     English     ga naar de volgende pagina
Verhaal 145

Een dorpje in Madhya Pradesh, India – 1993

De mysterie-vogel


for bigger picture click on this photo

(Foto: DraconianRain)

Madhya Pradesh.

“Iedereen heeft het er over. Overal is hij gezien, de schaduw van de grote zwarte mysterie-vogel. In alle dorpen van ons Nagesia-volk. Het is de geest van onze voorouders, die ons komt bezoeken.” Plotseling betrekt het gezicht van Shankar Nagesia. Van betoverd, verlangend, krijgt het nu een uitdrukking van diepe pijn. “Onze voorouders zijn ongerust,” mompelt hij, “ze zijn in de war, ze zijn ontstemd. We hebben hun graven niet beschermd. We zijn schuldig.”
Dan begint Shankar te zingen, de liederen van zijn volk. Over de bergen en de bossen die er waren, de rivieren en de stroompjes, de dieren en de planten. Eigenlijk waren we toen koningen. We hadden alles, we waren niemand iets verschuldigd. Onze voorouders waren tevreden. Ze zegenden ons leven. Toen kwamen de indringers. Wij trokken ons steeds verder terug, in onze bossen, steeds hoger op onze bergen. Maar zij legden wegen aan en kregen ons toch te pakken. Eerst werden wij hun onderdanen en later hun slaven. Iedereen van ons volk heeft nu schulden, bijna iedereen is schuld-slaaf.


for bigger picture click on this photo

(Foto: Dinesh Valke)

Madhya Pradesh.

Op de graven van onze voorouders hebben de indringers hun wegen gebouwd, hun woonwijken, hun ziekenhuizen en scholen. Onze voorouders zijn ontstemd en in de war. Daarom zenden zij ons de mysterievogel, die zweeft nu boven onze laatste bossen, onze armoedige hutten, ons verpauperde leven. We zien niet meer dan zijn schaduw, maar die herinnert ons eraan dat wij eens koningen waren, dat we alles hadden wat we nodig hadden. Een rijk en vrij leven met onze feesten en offerrituelen. We hielden ons aan onze eeuwenoude regels en beschermden de graven van onze voorouders.

Onze voorouders hebben ons niet in de steek gelaten. Zij zonden ons de mysterievogel. En wij hebben onze liederen. Wij gaan hier niet weg. Wij blijven bij de laatste graven die hier nog zijn.

_______________________

Bron
Het boek Imaginary Maps van de Indiase schrijfster Mahasweta Devi schildert in drie indrukwekkende verhalen het bittere leven van de inheemse volken in India.



Ga naar:
= de volgende pagina: Meisje vermist - een dorpje in Anatolië, Turkije – 1995, verhaal 146.
= de Inhoudsopgave, verhaal 145.