Een gehucht in Colombia – 2014
Paradijs en hel
Colombia.
Vriendelijk klatert het beekje door het oerwoud. Het is er groen: het mos op de grote stenen in het water, de planten en weelderige struiken, de bomen. Cicaden tsjirpen, insecten zoemen en vogels kwetteren. Zo moet de Hof van Eden zijn geweest. Rocio pakt haar teiltje met wasgoed op en loopt over het smalle bospaadje naar huis.
Hè, wat is dat? Waarom is het zo stil? Waarom hoort ze de jongens niet of haar man? Wat zou er zijn? Met haastige stappen beent ze naar het huisje. Niemand te zien. Borden liggen op de grond, in stukken. De kast is omgetrokken. Waar zijn ze? Meegenomen door de guerrilla's? Door de paramilitairen? Gauw loopt ze het bos in. Ze verstopt zich. Misschien komen de mannen dadelijk nog terug.
Colombia.Als het lang genoeg stil blijft, gaat Rocio terug naar het huis. Ze beeft. Ze is nog steeds met stomheid geslagen. Ze kan niet geloven dat er nu gebeurd is, waar zij en haar man al die jaren bang voor geweest zijn. Zwijgend zit ze op het bed. Een hele tijd. Dan pakt ze haar tas en propt er wat kleren in, wat eten. Ze loopt door het oerwoud, het prachtige groen dat haar herinnert aan haar lieve man, haar prachtige zonen. De vogels fluiten onafgebroken. Weg moet ze, weg van hier. Paradijs en hel is het hier, tegelijk. Weg, naar de stad. Ze zal wel een plekje vinden, wel weer iets opbouwen. Weg van hier.
_______________________
Bron
De prachtige film Oscuro Animal (het donkere beest, 2016) van de Colombiaanse filmmaker Felipe Guerrero laat drie vrouwen zien uit dorpjes in het oerwoud, waar al decennia lang een burgeroorlog woedt. Zwijgend, want voor dit absurd grote geweld zijn geen woorden.
Ga naar:
= de volgende pagina: Tijdelijk eiland - rivier de Engoeri, Georgië/Abchazië - 2014, verhaal 157.
= de Inhoudsopgave, verhaal 156.
