District Gaomi, Provincie Shandong, China – 1967 (1)
Tante is een godin
Provincie Shandong, China.Toen Drafje Wan een jaar of tien was, had zijn vader Liufu Wan hem het verhaal van tante Hart Wan verteld. “Toen jij geboren ging worden, was tante net in ons district. Ze was een verloskundige nieuwe stijl. Ze had een echte opleiding gehad. Het was 1953, pas een paar jaar na de revolutie. De meeste vrouwen in ons dorp vertrouwden het maar niks. Ze wilden liever de oude vroedvrouwen. Maar Hart Wan, je tante, was mijn nicht. Zodoende vroegen we haar om te helpen bij de geboorte.”
Nadat tante een paar moeilijke geboorten tot een goed einde had gebracht, kregen de dorpelingen langzaam maar zeker vertrouwen in haar. Liufu Wan: “Sommige ouderwetse vroedvrouwen waren heel bekwaam en voorzichtig. Maar je had er ook bij die geen benul hadden van hoe het vrouwenlichaam in elkaar zit, die de raarste rituelen opvoerden en op verkeerde momenten baby's met geweld naar buiten trokken. Dat heeft heel wat kleintjes en hun moeders het leven gekost.”
Door Hart Wans onblusbare energie en haar tomeloze inzet deden al gauw wonderlijke verhalen de ronde, bijvoorbeeld hoe snel ze kon fietsen, alsof ze vleugels had. Omdat Hart Wan de barende vrouwen zo goed op hun gemak wist te stellen, de geboorten bijna altijd goed gingen en ze maar een piepkleine vergoeding vroeg, droegen de dorpelingen haar al snel op handen. Iedereen noemde haar 'Tante', of ze nou familie van haar waren of niet. Ze kreeg de status van een bodhisattva, een godin.
Provincie Shandong, China.Tijdens de Culturele Revolutie, toen Drafje een jaar of veertien was, belegde het Revolutionaire Comité van het district een 'strijdvergadering'. Duizenden dorpelingen kwamen op het spektakel af. Uit allerlei dorpen werden een paar 'contrarevolutionairen' of 'kapitalisten' meegevoerd en het podium opgeduwd. Rode vlaggen wapperden, er hingen spandoeken met leuzen en door de luidsprekers schalden slogans.
Tante was een van de 'schuldigen', omdat ze een tijdje een relatie had gehad met een straaljagerpiloot, die overgelopen was naar de Nationalisten in Taiwan. Alle 'contrarevolutionairen' bogen diep in het stof, verontschuldigden zich en bekenden wat er van hen geëist werd. Maar Tante niet. Hoewel ze gedwongen op haar knieën zat, boog ze niet. Telkens als ze wat stompen had gekregen en naar beneden gedrukt werd, kwam ze fier overeind. Bekennen deed ze niks. Toen echter een Rode Gardist, een meisje nog, haar een versleten schoen met een touwtje om haar nek hing, smeet ze die woest het publiek in. Dat ze een 'spion', een 'contrarevolutionair', een 'kapitalist' of een 'bourgeois' genoemd werd, kon ze nog verdragen. Maar dat ze voor een 'versleten schoen' uitgemaakt werd, dat wil zeggen dat ze een slet was, ging haar te ver.
De Rode Gardist trok Tante aan haar haren naar beneden. Deze schudde zo woest met haar hoofd dat het meisje achteruit vloog met twee bossen haar in d'r handen. Tante bloedde op twee plaatsen uit haar hoofd. Bloed vloeide over haar gezicht. De Rode Gardist liep huilend het podium af. Er viel een doodse stilte. De voorzitter van het Revolutionaire Comité begon opnieuw leuzen te roepen om de sfeer er weer een beetje in te brengen. Maar het publiek reageerde nauwelijks. Een voor een stonden de dorpelingen op en liepen zwijgend weg.
_______________________
Bron
Het boek Kikkers (2009) van de Chinese schrijver Mo Yan vertelt hoe de kleine boeren zich verzetten tegen de geboortebeperkingsdwang van de Chinese regering. Het tweede gedeelte van het boek laat zien hoe makkelijk de nieuwe rijken in de negentiger jaren de regels omzeilden.
Ga naar:
= deel 2: Eerst een godin, nu een duivelin - District Gaomi, Provincie Shandong, China – 1970 (2), verhaal 128.
= de volgende pagina: De geheime afspraak - een dorp in West-Afrika – 1968, verhaal 127.
= de Inhoudsopgave, verhaal 126.
