Een dorpje in Burkina Faso – 2004
Bescherming
Burkina Faso.
Vermoeid, maar tevreden loopt Ciré Bathily over het smalle weggetje naar zijn dorp. In zijn hand houdt hij de leidsels van zijn ezel, die een kar vol maïs trekt. De afgelopen week heeft hij keihard gewerkt op zijn akker om de oogst binnen te halen. Hij heeft zelfs overnacht op het veld, om zo min mogelijk tijd te verliezen. Maar de oogst was goed.
Als Ciré bijna bij het dorp is, komt zijn oudere broer hem tegemoet. “Luister, Ciré, wat er is gebeurd! Je tweede vrouw heeft geen enkel respect meer voor de zeden van het dorp. Zij blokkeert de besnijdenis van een stel dorpsmeisjes. Je moet er direct een einde aan maken. Laat nou eindelijk eens een keer zien wie de baas in huis is.”
Mama Collé is de tweede vrouw van Ciré. Een paar dagen geleden kwamen plotseling vier kleine meisjes van een jaar of tien naar haar toegerend en wierpen zich voor haar op de grond: “Mama Collé, help ons toch. We zijn bang, we willen niet besneden worden. Het is verschrikkelijk. In Gods naam, help ons toch.”
Mama Collé weet niet goed wat ze moet doen. Als ze de kinderen helpt om besnijdenis te voorkomen, krijgt ze het hele dorp over zich heen. Kritiek op meisjesbesnijdenis wordt niet geaccepteerd door de mannen, maar ook niet door de meeste vrouwen. Terwijl ze twijfelt, komt haar dochter Amasatou aangelopen. “Ach, mama, stuur ze niet weg. Ze zijn wanhopig, je moet ze helpen. Je hebt mij toch ook niet laten besnijden.”
Dat is waar, toen Amasatou daar de leeftijd voor had, heeft ze besloten haar niet te laten besnijden. Ze had zelf zo veel last gehad van haar eigen besnijdenis – ze was bijna doodgebloed – dat ze zich voorgenomen had haar dochter dat kost wat kost te besparen. Er gaat zoveel fout bij een besnijdenis. Haar zachtaardige man Ciré heeft ze weten te overreden om haar beslissing te accepteren, maar sindsdien staat hij in het dorp bekend als een slappeling.
Burkina Faso.
Hulpeloos kijkt Mama Collé om haar heen, de vier jammerende meisjes aan haar voeten. De eerste vrouw van Ciré knippert even begripvol met haar ogen. Dan bedenkt Mama Collé dat het een heilige moslim-plicht is mensen die bescherming bij je zoeken te helpen. Nu weet ze het zeker: “Meisjes, jullie kunnen bij mij blijven, niemand zal jullie aanraken.”
Even later stapt Ciré het huis binnen. Hij is woedend, dat straalt van hem af. Maar Mama Collé is vastbesloten. Ze zal tot het einde gaan om de onschuldige, doodsbange meisjes te helpen.
_______________________
Bron
De film Moolaadé (2004) van de Senegalese cineast Ousmane Sembène is een verraderlijk kleurige en lieflijke film over het dorpsleven, totdat er een verschrikkelijk conflict losbarst.
Ga naar:
= de volgende pagina: De boom van opa - Castellón, Spanje – 2006, verhaal 153.
= de Inhoudsopgave, verhaal 152.
