Noord-Oeganda – 1970 (2)
De vooruitgang
Oeganda“Weg met de oude dorpen! Alle bedompte, stinkende, ziekmakende hutten zullen we met de grond gelijkmaken. Alle oude dorpen zullen we in brand steken.” Ocol windt zich in zichzelf op alsof hij een menigte toe moet spreken, op moet zwepen om een einde te maken aan alle achterlijke Afrikaanse gebruiken.
Er moet een einde komen aan het uitbuiten van vrouwen en slaven. Aan veediefstal, initiatieriten, onderdanigheid, bijgeloof en genezings-rituelen waarbij de zieke kinderen voor je ogen sterven. Het moet afgelopen zijn met het verheerlijken van de stamoorlogen van vroeger.
Er is nog zoveel armoede. Laten de dorpelingen dáár iets aan doen; zelf de handen uit de mouwen steken in plaats van 'de politici' de schuld te geven dat er niks gebeurt. Wie heeft ooit gezegd dat op de ochtend na de onafhankelijkheid het goud als dauwdruppels op het gras zou liggen? Dat de olam-bomen zouden ritselen van de bankbiljetten?
OegandaHijzelf is een politicus en is er niet armer op geworden. Dat klopt. Hij heeft nu een mooi huis in de stad met een grote tuin en een Mercedes. Mag het?! Heeft hij soms niet gevochten voor Uhuru, voor onafhankelijkheid? Heeft hij niet de minister gevraagd scholen te laten bouwen in de dorpen?
Trouwens hij is ook nog steeds een 'boer'. Hij heeft een grote boerderij. Ieder weekend gaat hij er naar toe. Heerlijk is het om in de frisse buitenlucht te zijn en de geur van de grond te ruiken. Daar schaamt hij zich niet voor. Tarwe, gerst en koffie heeft hij en een enorme kudde schapen. Dat levert hem het nodige op. Tegelijkertijd laat hij zien hoe je ook landbouw kan bedrijven, op een moderne manier, die wél lonend is.
Laten we wel wezen: de dorpswereld van vroeger is voorbij. In feite zijn er slechts twee alternatieven: of je trekt naar de stad, of je verhangt je zelf. Het mag misschien cru klinken, maar zo gaat de vooruitgang.
_______________________
Bron
In Lied van Ocol (1970) van de Oegandese schrijver Okot p'Bitek reageert een Afrikaanse man van de nieuwe elite op de klachten van arme dorpelingen.
Ga naar:
= deel 1: Keer terug naar je eigen Acoli-volk - Noord-Oeganda – 1966 (1), verhaal 125.
= de volgende pagina: Een hagedis op mijn arm - een woestijn in Australië – 1971, verhaal 131.
= de Inhoudsopgave, verhaal 130.
