Een vissersdorp op Sicilië – 1867
'Wat een rotleven!'
Sicilië.
“Maar jongen,” probeert grootvader zacht, “wat heb je te klagen? Je bent gezond, je bent een echte visser, een vakman die zijn brood kan verdienen. Daar kan je trots op zijn. We kunnen telkens wat geld opzij leggen, zodat je over een tijdje kan trouwen ...” Maar 'Ntoni wil niet luisteren. Hij is in dienst geweest en heeft gezien hoe de rijke mensen in de stad leven. Dat wil hij ook: mooie kleren, door de winkelstraten of in het park lopen, een beetje kletsen, uit eten gaan.
“Ik lijk wel een galeislaaf,” barst 'Ntoni uit, “van maandag tot zondag, van de vroege ochtend tot de avond aan de riemen zitten. En nu zijn we ook nog ons huis kwijt. En met wie zal ik dan trouwen? Zeker met zo'n andere armoedzaaier.”
'Ntoni heeft gelijk, ze hebben hun bescheiden, maar aardige huis met een binnenplaatsje moeten verkopen en zijn in een klein, armoedig huurhuis getrokken. “Iedere familie heeft zo zijn tegenslagen,” antwoordt grootvader rustig, “maar we komen er weer bovenop, wees maar niet bang.” “Noem dat 'tegenslagen'”, reageert 'Ntoni, “moeder is aan de cholera gestorven, vader is verdronken op zee en ons spaargeld is opgegaan aan het opknappen van de boot. Dat is ons lot: armoe, werken tot je erbij neervalt en dan voer voor de haaien. Bah, wat een rotleven!”
Sicilië.'Ntoni draait zich bruusk om en loopt met grote stappen in de richting van de kroeg. Grootvader kijkt hem hoofdschuddend na.
_______________________
Bron
In het boek De leeglopers (1881) beschrijft de Italiaanse auteur Giovanni Verga het leven in een klein vissersdorp: de roddel en de jaloezie, maar ook de saamhorigheid en de onderlinge steun, vooral in tijden van nood.
Ga naar:
= de volgende pagina:
Kleine Joey - een afgelegen gehucht in Wyoming, Verenigde Staten – rond 1870, verhaal 24.
= de Inhoudsopgave, verhaal 23.
