Ixcanul, Guatemala – 2015
De vulkaan
Guatemala.Hoewel ze een flinke stapel takken op haar hoofd draagt, stapt Juana vlot en doelbewust over de helling van de vulkaan. Een paar stappen achter haar aan loopt haar dochter Maria. Even vlot en met net zo'n grote last op haar hoofd.
Juana weet wel wat er in Maria omgaat, al zegt die niks. Maria wil weg van hier. Maar waarom? Altijd hebben ze hier geleefd, al generaties. Bij de vulkaan, hun heilige vulkaan.
Zo vaak heeft ze de vulkaan offers gebracht, samen met haar dochter. Om de vulkaan te danken voor alles wat het leven hen gegeven heeft. Om te vragen om bescherming, om vruchtbaarheid, om voorspoed.
Ja, het leven is hard hier. We moeten ploeteren voor de landeigenaar. De koffiebonen brengen niet veel op. Maar wat denk je in de stad te vinden, mijn dochter? Weet je wel hoe ze in de stad over een Maya praten? Ze zien je niet staan. Als je geluk hebt. Of ze denken dat je een goedkope hoer bent. Hier, bij de vulkaan ben je iemand. Je hoort bij ons. Bij de vulkaan. Hier leven de geesten van onze voorouders. We zijn niet rijk, maar we hebben een stukje grond, we hebben een varken, we hebben een huis. Ja, klein. Maar wat denk je in de stad te krijgen? Je spreekt niet eens Spaans. Misschien moet je wel op straat slapen.
Guatemala.Morgen ga ik naar de vulkaan, maar dan alleen. Ik wil praten met de vulkaan. Ik zal offers meebrengen. De vulkaan heeft ons nog altijd beschermd. Ook nu moet de vulkaan me helpen, me precies vertellen wat ik mijn dochter moet zeggen. Dat ze niet naar de stad zal gaan. Ze is zo mooi. Te mooi voor de stad. Een spekkie voor het bekkie van de eerste de beste kwaadwillige, vunzige man.
De vulkaan heeft ons toch altijd alles gegeven.
_______________________
Bron
Ixcanul (2015) is een speelfilm van Jayro Bustamante die het boerenleven van de Maya's in Guatemala in beeld brengt. Zonder het te romantiseren; prachtig en hard tegelijkertijd. Zoveel jongeren denken erover weg te trekken.
Ga naar:
= de volgende pagina: 'Laat me gaan' - een dorpje in Rajasthan, India – 2015, verhaal 160.
= de Inhoudsopgave, verhaal 159.
