Peasant Autonomy
         Archive          
ga naar de vorige pagina     English     ga naar de volgende pagina
Verhaal 95

Noordoost-Brazilië – 1938

Pater Sebastião


for bigger picture click on this photo

(Foto: Rosanetur)

Noordoost-Brazilië.

“Ik zie een weelderig groen land voor me, de paarden eten bloemen en kinderen drinken uit rivieren die gevuld zijn met melk.” Prachtig kan pater Sebastião preken. Met grote verwonderde en blije ogen kijken oude vrouwen en mannen met hun verweerde gezichten naar hem op. Maar er zijn ook jonge mensen en kleine kinderen, allemaal arme boeren.
Manuel is een van Sebastião's volgelingen. Hij had een klein huisje met een moestuintje en was koeherder. Hij hoedde twaalf koeien van don Moraes, een rijke boer en een paar van hemzelf. In blinde woede heeft Manuel don Moraes gedood, toen die hem wilde laten opdraaien voor de dood van twee van Moraes' koeien die door slangen gebeten waren. Don Moraes blafte hem af, riep dat hij de wet aan zijn kant had en roste Manuel met zijn zweep af toen die iets terugzei wat hem niet beviel. Daarop trok Manuel zijn machete. Sindsdien is hij op de vlucht, samen met zijn vrouw Rosa.


for bigger picture click on this photo

(Foto: Mariana Leme)

Noordoost-Brazilië.

Gelukkig hebben Manuel en Rosa de groep rond pater Sebastião gevonden, waar alle armen terecht kunnen. De groep verblijft op de Monte Santo, de heilige berg, en trekt soms als in processie zingend en biddend door het land. Als de nood hoog is en de gelovigen langs alleenstaande huizen van rijken komen, vallen ze die binnen, vermoorden de bewoners en pakken alles wat ze kunnen gebruiken.

Wanneer het op een ochtend begint te stormen, roept pater Sebastião dat morgen de grote dag is, dat het goudstukken zal regenen en dat alle reine zielen opgenomen zullen worden in het nieuwe Heilige Land. Ook Manuel is aan het profeteren geslagen over een prachtig eiland midden in de zee, waar ze met zijn allen naar toe zullen gaan, als God de oude wereld in vuur en vlam zal zetten. Rosa vertrouwt het niks. “Manuel, dit is een droom, dit is niet waar, word nou eens wakker. Laten we weggaan. Straks komen de soldaten.” Manuel schreeuwt tegen Rosa dat ze bezeten is door de duivel en dat alle ongelovigen zullen sterven.

Helaas blijkt Rosa's voorgevoel maar al te juist te zijn. De volgende ochtend vroeg valt een groep soldaten de gelovigen aan en schiet de meesten dood. Wie weet te ontkomen sluit zich aan bij een van de verschillende cangaço's, rondzwervende bandietenbenden van arme boeren.

_______________________

Bron
In zijn indrukwekkende film Black God, white devil (1964) brengt de Braziliaanse regisseur Glauber Rocha de cangaço's uit de volksverhalen tot leven.



Ga naar:
= de volgende pagina:
Ondergronds verzet - een dorpje ten zuiden van Nanjing, China – 1938, verhaal 96.
= de Inhoudsopgave, verhaal 95.